Znak dla niewierzacych -najważniejsze działy.pdf
 | Znak dla niewierzacych -najważniejsze działy.pdf Rozmiar 24,9 MB |
Samo Wydarzenie można w największym skrócie streścić następująco: „Między godziną dziesiątą a dziesiątą trzydzieści wieczorem, 29 marca 1640 roku, kiedy Miguel Juan Pellicer, 23-letni wieśniak, spał w swoim domu w Calandzie, w Dolnej Aragonii, została mu »przyczepiona na nowo« - natychmiast i definitywnie - prawa noga. Zmiażdżona kołem wozu, a następnie całkowicie zaatakowana gangreną, została mu ona wcześniej odcięta na wysokości czterech palców poniżej kolana, pod koniec października 1637 roku (a więc dwa lata i pięć miesięcy przed tym, jak w zdumiewający sposób została mu ona »zwrócona«) w szpitalu publicznym w Saragossie. Chirurdzy i pielęgniarze dokonali następnie kauteryzacji kikuta za pomocą rozżarzonego żelaza. W wyniku dochodzenia i procesu (który został wszczęty po zaledwie 68 dniach i który trwał wiele miesięcy pod przewodnictwem arcybiskupa i dziewięciu sędziów, przy udziale dziesiątków świadków i z rygorystycznym zachowaniem wszystkich norm przepisanych przez prawo kanoniczne) okazało się, że tą nagle przywróconą nogą była ta sama, która została wcześniej odcięta, a następnie pogrzebana na przyszpitalnym cmentarzu w Saragossie, ponad sto kilometrów od Calandy. Niezależnie od procesu realność wydarzenia została poświadczona po zaledwie trzech dniach i na tym samym miejscu przez notariusza królewskiego (który nie był związany z wioską, a więc nie brał również udziału w wydarzeniach) w formalnym dokumencie prawnym, potwierdzonym pod przysięgą przez wielu naocznych świadków, między innymi rodziców i proboszcza cudownie uzdrowionego mężczyzny. Z przebiegu wydarzeń oraz z zeznań głównego bohatera i innych świadków wynika, że Cud dokonał się za wstawiennictwem str.30